Leiderschap gevraagd!

Wat ik nu ga schrijven, geloof je niet. Het gaat in ieder geval niet over twee nieuwe gezelschapsspellen. Het is de harde realiteit in het voortgezet- en hoger onderwijs in Nederland. Vier studenten, vier verhalen, één strekking; en die is verbijsterend. "Wij moeten pakken papier voltypen om te voldoen aan de eisen in de readers én vervolgens wordt dit niet eens serieus nagekeken. Waar doen we het dan voor?" Deze laatste vraag moeten wij als opleiders onszelf serieus stellen en de studenten moeten dat ook doen! Wat vertelden de studenten mij? De eerste vertelde over de uren tijdsinvestering, het mooie onderwerp en de totstandkoming van haar eindscriptie. "Het slaat nergens op, zoals deze nagekeken is!" Toen ik doorvroeg bleek dat er enkele opmerkingen stonden die niet zouden misstaan in de kantlijn van een werkstuk van een leerling uit groep 5, maar wel in de scriptie van een beroepsopleiding: "Goed gedaan!, prima onderzoeksvraag". Dit was echter

Bij zijn aantreden sprak de minister de mooie woorden:  Onderwijs gaat over de toekomst van onze kinderen en jongeren. Voor hen wil ik minister zijn. En voor hun docenten en leerkrachten, die vanaf de eerste schooldag tot de laatste diploma-uitreiking werken om de gaven en talenten van leerlingen te laten bloeien. Ik geloof hem, zeker na zijn uitspraak vandaag: eerst plannen, dan pas geld voor minder werkdruk op basisscholen. E indelijk hebben we een minister voor onderwijs die de klappen van de zweep kent. Wat bedoelt hij precies met zijn uitspraak: eerst plannen, dan pas geld? Hij heeft het waarschijnlijk zelf in de praktijk meegemaakt dat het onderwijs een onverzadigbare, bodemloze put voor allerlei zinvolle maar ook zinloze subsidies bleek. Op verzoek zal ik projecten in deze categorieën indelen. Ik doe dit niet op voorhand omdat sommige tenen in het onderwijs heel lang zijn. Een oplettende lezer heeft wel opgemerkt dat managers, beleidsmedewerkers, fondsenwervers en bestuurd

Deze blog zit al bijna vier jaar lang in mijn hoofd. Het kwam er steeds niet van om hem online te zetten. Na een lange griepperiode schrijf ik nu gewoon even m'n hoofd leeg, dan is dit er ook maar uit. Het gaat over het begrip zelfredzaamheid en dat ik dit zo'n verkeerde benaming vind. Stel je eens voor dat je door een stevige griep geveld bent en de eerste week nauwelijks vanonder je dekbed kunt komen omdat alles (incl. je maag) draait en keert.  Fijn dat je op school zelfredzaamheid hebt aangeleerd...  Of stel dat je  door het ijs zakt omdat je te snel op de schaats bent gestapt. D an komt die aangeleerde zelfredzaamheid zeker van pas of toch niet...?  Daarom wil ik het in deze blog hebben over "samenredzaamheid"! Tijdens onze eerste vakantie (2014) in het  meest zuidoostelijke puntje van Beieren (D) viel me een enorm verschil op   met Nederland. Bij ons staan er per strekkende meter asfalt zo'n twee à drie verkeersborden. Je moet dit, je mag niet dat, pas