Leiderschap gevraagd!

Vervul, o Heiland, het verlangen waarmee mijn hart Uw komst verbeidt! Ik wil in ootmoed U ontvangen, mijn ziel en zinnen zijn bereid. Ik blijf op U in liefde staren waar om mij heen de wereld woedt. O, mocht ik Uwe troost ervaren, doe intocht, Heer', in mijn gemoed! (W. Osterwald / E.E. Gewin)

Afgelopen donderdag heb ik kennis gemaakt met de andere leden van de kenniskring van Penta Nova. Een veelbelovende club van enthousiaste mensen! Met elkaar gaan we kennis verzamelen, ontwikkelen, uitdelen, enz. rondom het thema 'Onderzoekend Leiderschap'. Daar zal ik later inhoudelijk op ingaan. Nu wil ik wat schrijven over mijn belevenissen op de reis. Nederland werd witgekleurd door de sneeuw. Gelukkig was ik bijtijds vertrokken, zodat ik op tijd arriveerde in Utrecht. Met elkaar spraken we af dat we regelmatige de buienradar zouden checken om te zien of we al aan de terugreis moesten beginnen. Met elkaar waren we euforisch over de start van de kenniskring in deze maagdelijk witte wereld. Niemand kwam op het idee te kijken op NS.nl; ook ik niet. Als ik dat wel gedaan had, had ik kunnen zien dat om half 4 al het treinverkeer van en naar Utrecht CS stil was komen te liggen. Toen stond ik daar op Centraal Station temidden van (vergeef me de schatting) honderduizend lotgenoten. D

Het is een kunst om te beginnen met werken. Hoe gaat dat? Je komt het kantoor binnen en de receptioniste, de secretaris, een collega of je baas komt op je af. Weg is dat rustige begin van de dag achter je bureau. Als je daar eenmaal bent aangeschoven, gaat de telefoon steeds over en houden tientallen e-mails je van je geplande werkzaamheden af. Kom je die dag aan het echte werk toe? Het is ook een kunst om te stoppen met werken. Hoe stop je? De computer afsluiten, jas aan en aanschuiven in de file? Zo gebeurt het vaak wel, maar echt stoppen met werken is een geval apart. Het is een kunst je werk los te laten. Ook al ben je nog zo intensief bezig, is het werk nog niet af, dan heb je het onbestemde gevoel dat je die dag niets wezenlijks tot stand hebt gebracht. Het is een kunst om thuis te komen, thuis te zijn en je werk te laten voor wat het is hoe moeilijk ook. Écht stoppen met werken heeft te maken met aandacht hebben voor andere zaken, voor elkaa

Ik blijf het altijd een bijzondere maand vinden, die decembermaand. Een maand waarin onze gezindte het niet zo goed schijnt te weten. Wat nu wel en wat nu niet kan. Geen Sint Nicolaas, wel pakjesavond. Geen kerstboom, wel kerstlichtjes. Vervolgens de rij zangavonden die afgehandeld dient te worden; de Messiah kan wel, de Mattheüs-passion niet. Tussendoor ploffen de oneindige stapels kerstkaarten op de mat waar vroeger nog de boodschap 'Gezegende Kerstdagen' op stond te lezen, wat in de loop van de tijd veranderd is naar 'Goede Kerstdagen'. Dan nog de strijd tussen de preciezen en de rekkelijken over de inhoud van de kerstprogramma's met de schoolkinderen. In mijn column Dictum sapienti sat est , die vrijdag geplaatst wordt op de website van Driestar managementadvies heb ik hier voor de schoolbesturen aandacht aan besteed en een suggestie gedaan. De songtekst van een nieuw decemberlied zou kunnen zijn: "Oh kom er eens kijken, hoe wij er een potje van hebben gema

Eindelijk mag het! Werken aan je sterke punten. Lange tijd moest je uitbouwen waar je niet zo goed in was. Ik heb me daar altijd wat ongemakkelijk bij gevoeld. Mijn mening: doe de dingen waar je goed in bent; die vormen tenslotte jouw persoonlijkheid. Dat betekent niet dat je je 'vervelende' trekjes niet moet proberen weg te werken. Maar om nu een assertiviteitstraining te gaan volgen omdat je altijd bloost in gezelschap........ Volgens mij heeft dat hetzelfde effect als roeren in een glas wijn waar wat droesem op de bodem ligt. Nee, dan afgelopen vrijdag in Dé Werkplaats voor Leidinggevenden. Benoem de zaken waar je goed in bent, om die uit te gaan bouwen c.q. vergroten en/of versterken. Daar komt een coach voor langs op de werkvloer voor de zgn. coaching on the job. Dus direct reflecteren op datgene waar jij in wilt groeien. Ik denk dat dit een uitermate sterk concept kan zijn: de dingen uitvoeren waar je goed in bent en waarom de klanten jou graag zien komen. Ik teken! Ook

Woensdag 4 november was ik zoals al eerder gezegd in deze blog op de PO-Raad conferentie 'Opbrengstgericht werken'. Daar werd weer eens duidelijk uitgesproken dat wij hoge verwachtingen moeten uitspreken in ons werk. Zowel naar de leerlingen als naar onze collega's die dagelijks werken met de leerlingen. De periode dat het kind als norm werd genomen, lijkt weer achter ons te liggen. Geen doelstellingen naar beneden bijstellen en als dat toch moet: heel secuur en terughoudend. Het is namelijk wetenschappelijk aangetoond dat een mens gaat presteren naar de verwachtingen die over hem of haar bestaan. Dan krijgen de woorden van een oud-collega voor mij ineens een hele andere betekenis. Hij zei altijd: "verg het onmogelijke, dan krijg je het hoogst haalbare!" Of zoals de workshopleider ons in gedragen toon citeerde: Iedereen zei dat het níet kon. Toen kwam er iemand die niet wist dat het niet kon. En hij deed het. Toen wist iedereen dat het wél kon!

Hierbij een wandeling langs de geschiedenis van Johnnie Walker. Met een deftig woord: de corporate story; het verhaal van de organisatie zélf. De corporate story blijft door de jaren heen hetzelfde, terwijl het bedrijf verandert door met z'n tijd mee te gaan. Hier ligt toch voor het reformatorisch en protestant christelijk onderwijs een grote uitdaging te wachten? "Behoudt het op zodanige wijze, als ik het u verkondigd heb", zegt Paulus tegen de Corinthiërs en ook tegen ons. Bijzonder hé, om zo de link te leggen tussen alcohol en de Bijbel.....!? Johnnie Walker : Walk from George Nimeh on Vimeo .

Nog een keertje aanhalen om ervoor te zorgen dat het niet wegzakt! Commissievoorzitter Jeroen Dijsselbloem: ‘We hebben slecht naar het onderwijsveld geluisterd.' Lees hier het volledige artikel .

Gisteren bezocht ik de conferentie Opbrengstgericht Werken georganiseerd door de PO-Raad en Bazalt/RPCZ. Tijdens de bijeenkomst heb ik mezelf verschillende keren in m'n arm geknepen; droom ik nu of ben ik wakker? Deze middag hoorde ik revolutionaire zaken noemen zoals: kinderen niet meer loskoppelen van de lesstof; geen eigen programma's meer nadruk op basisvaardigheden taal en rekenen niet meer het kind als norm, maar doelen stellen en hoge verwachtingen uitspreken niet differentiëren in leerstof maar in leertijd alle groepen 950 uren gaan draaien of zelfs een 1000-uren school er van maken Ik noemde het zojuist revolutionair, maar is het niet gewoon 'oude wijn in nieuwe lederen zakken'? Het lijkt alsof er een beweging op gang gekomen is, door het resultaatgericht c.q. opbrengstgericht werken, die ervoor pleit om het onderwijs weer te laten focussen op haar core business. Dat kan aan de hand van vragen als Wat is mijn doel Hoe doe ik het, lig ik op koers Wat i

Eigen vermogen Op eigen vermogen heeft hij zijn zaak opgebouwd en uitgebouwd. De droom van iedere agrariër en iedere zakenvrouw. De zaak groeit zo voorspoedig dat zijn loodsen onvoldoende capaciteit bezitten om alle goederen te herbergen. Afbreken en opbouwen dus: nieuwe, grotere loodsen. Het was hard werken, maar nu zijn de schaapjes op het droge. Maar de Goede Herder waarschuwt ons. Het leven is kwetsbaar. Je weet niet of er een morgen is! Geniet ook vandaag tijdens je werk. Voor wie heb je jezelf afgetobd en voor wie zijn jouw schatten? Dat eigen vermogen van ons, is dat wel van ons?

Het laatste woord is hier niet over gesproken! Er zijn rijen boeken over verschenen. Wat heeft een organisatie nu nodig: een goede manager of een goede leider? Wat is het belangrijkste voor een bedrijf: het management of leiderschap. Hét antwoord is niet te geven. Het één kan niet zonder het ander. Leiderschap kan niet zonder management en andersom. Wat we wel veel zien tegenwoordig is dat het management oververtegenwoordigd is, terwijl echt leiderschap ontbreekt! En dat laatste is toch écht onmisbaar voor een organisatie. Vandaag las ik het  interview  met de bestuursvoorzitter van AkzoNobel, oud-D66 minister, Hans Wijers in MT. Hij zegt aan het eind van dit gesprek: 'leiderschap is in de laatste jaren relatief makkelijk geweest! Veel eigenschappen van evident leiderschap moeten er altijd zijn, maar ze worden nu meer getest. Het is niet moeilijk zeilen met de wind in de rug' We zullen ook in het onderwijs steeds meer gaan zien dat alleen door leiderschap in management en be

Nederland wil een innovatief land zijn of worden temidden van haar buurlanden. Het innovatieplatform zou daar gestalte aan moeten geven. Todat je het boekje hierover van Frans Nouta leest. Hierin schrijft hij over gesmoord enthousiasme, gemiste kansen, poldercultuur en innoveren in het centrum van de macht. Wat is er mis of wat gaat er mis? Dit wordt het onderwerp van mijn masterproof. Hoe komt het dat innovatie in Nederland 'ergens in de lucht' blijft hangen. Welke stappen moeten, maar kunnen wij momenteel niet zetten en waarom kunnen we dat niet? Zelfs hierbij word ik geconfronteerd met het mislukken van innovaties. Ik volg al twee jaar een masteropleiding bij een particuliere instelling die vecht voor accreditatie. Maar omdat de accreditatiecommissie bestaat uit leden vanuit de gevestigde orde én de innovatieve plannen van de instelling waaraan ik me verbonden heb niet voldoende doordacht lijken, wordt mijn enthousiasme om de masterproof te schrijven geremd terwijl deze on

Ik sprak laatst met twee directeuren; onafhankelijk van elkaar. Het onderwerp was niet het onderwerp wat momenteel veel in het nieuws is: de (zeer) zwakke basisschool. De ene directeur werkt op een sterke basisschool en de andere directeur vroeg zich hardop af of de inspectie ook al een beoordelingsnorm voor een sterke basisschool heeft? Ik kwam een  artikel over sterke basisscholen  tegen en wil dit graag met hen en vele anderen delen. Want 'good practice' is toch veel interessanter dan 'blame and shame'. Of zoals de ouden zeiden: goed voorbeeld doet goed volgen!

Hoe organisaties en individuen een duurzame wereld creëren. Grijpen, gebruiken en weer weggooien: dat was lang de mentaliteit in de geïndustrialiseerde wereld. Intussen zien we onze natuurlijke hulpbronnen uitgeput raken en het klimaat veranderen. Urgente kwesties die een unieke kans op verandering bieden. Gelukkig gaan innovatieve ondernemingen en ngo’s voorop in de strijd om blijvende verandering tot stand te brengen. De samenwerking tussen het Wereld Natuur Fonds en Coca-Cola, de groene producten van Nike, allemaal voorbeelden die laten zien dat een radicale verandering mogelijk is in de manier waarop we handel bedrijven. Peter Senge en zijn coauteurs tonen in De Noodzakelijke Revolutie aan hoe we deze omslag kunnen bewerkstelligen. Het boek biedt specifieke strategieën en actiepunten waarmee u de denk- en handelwijze van uzelf en uw organisatie kunt veranderen. Laat u inspireren door de organisaties en individuen die grensoverschrijdend samenwerken en nieuwe wegen inslaan.

Vorige week donderdag waren we met veel bestuurders en directeuren PO Zeeland bij elkaar in Goes. Het onderwerp van deze avond was de wet Goed onderwijs, goed bestuur. Het is mooi om te zien hoe besturen serieus invulling wensen te geven aan hun opdracht. Met elkaar hebben we nagedacht over integraal leidinggeven aan kwaliteit en identiteit . De conclusie na deze avond was dat de nieuwe wet hiervoor goede handvatten biedt. In tegenstelling tot wat een andere onder ons bekende besturenorganisatie zo vaak adviseert: kies voor de minimale variant. Een column naar aanleiding van deze avond  met als titel 'Om Kwaliteit en identeit' staat op de website van Driestar managementadvies . Hier staat ook reeds een andere column van mijn hand over dit onderwerp onder als titel 'De zaken op orde, zelfs als de wet dit niet verplicht'.