Leiderschap gevraagd!

Mozes is net begonnen aan zijn nieuwe job. Hij maakt lange dagen. Als mijn opa, die boer was, een lange arbeidsdag voor de boeg had, sprak hij over een 'anderhalve dag'. Mozes verricht zijn werk met toewijding, maar vraagt te veel van zijn fysieke en mentale krachten. Er leeft veel onder zijn mensen. De hele dag luistert hij naar hen. Zij vragen hem om advies, een uitspraak, rechtspraak, bemiddeling of ze beklagen zich bij hem. Hij hoort het allemaal aan. Dit tempo, deze werkdruk houdt hij niet vol. Geen vakbond die protesteert. Mozes met zijn meer dan 36-urige werkweek balanceert op het randje van een burn-out n.a.v. Exodus 18:13-16

Uit het archief van de Volkskrant!

Gisteren heb ik mezelf weer een dag met het openbaar vervoer verplaatst! Een enkele vertraging, maar dat heb je op de snelweg ook. Mij hoor je niet mopperen; zelfs niet afgelopen vrijdagavond toen ik anderhalf uur op Rotterdam Centraal heb staan wachten. Wat hebben we een lol gehad met de perronmedewerker en de (meeste) passagiers. Ook gisteren heb ik weer drie bijzondere, waarvan twee mooie momenten beleefd. Ik deel ze even met je: De eerste begon al 's morgens in alle vroegte op station Goes. Er zat een vrouw in de wachtruimte met een verdrietige uitdrukking. Niet lang voordat de stoptrein richting Vlissingen aankwam, arriveerde een man bij de wachtruimte die haar naar buiten riep. Haar gezicht klaarde op, ze vielen in elkaars armen en liepen innig verstrengeld het perron op. Ik vulde de geschiedenis voor mezelf in: ruzie gehad tijdens het ontbijt, weg gegaan zonder gedag te zeggen, de spijt én koppigheid van beiden en de run van de man naar het station om het goed te maken voord