Leiderschap gevraagd!

Veel slapen leidt tot uitgeslapen zijn. Toen lag ik te denken aan de woorden van dat eeuwenoude kerstlied: 'Heil en vree, wordt gebracht. Aan een wereld verloren in schuld'. Ineens moest ik aan m'n vorige blog denken en aan het boekje 'De vrijgevige God' van Tim Keller  wat ik pas gelezen heb. Het Kerstkindje kwam zowel voor jongste als voor oudste zonen, om hen tot Nieuwe Kinderen te maken. Dat klinkt ook krachtig door in datzelfde kerstlied: "Die miljoenen eens zaligen zal!" Het wonder van kerst! Ik ga nu nog even verder slapen. Dat kan in een vakantie...

Sommige dingen kan of wil ik niet begrijpen! Zojuist hoorde ik op het nieuws dat er in sommige bioscopen beveiligers moeten worden ingezet om de voorstellingen van de zogenoemde New Kids Turbo in goede banen te leiden. Omdat het publiek zich extreem asociaal gedroeg. Het gevloek was niet van de lucht: weerzinwekkend, maar bovenal God-ont-erend. Hier stopt dan ook echt mijn begrip. Volgens mij willen velen de waarden en normen die de laatste tijd wat naar de achtergrond waren geschoven terughalen voor het voetlicht. En dan duiken we notabene massaal op zo'n film. Bepaalde bevolkingsgroepen mogen - overigens terecht - niet als scheldwoord worden gebezigd, want dan wordt direct de CGB van stal gehaald. Maar de bevolkingsgroep met het syndroom van Down mag wel platvloers aan de kant worden gezet. Snapt u het nog? Ik echt niet meer! Ik zit te wachten op het moment dat een bioscoop-directeur z'n spierballen toont: "Deze rotzooi niet in mijn bioscoop! Dan maar geen recette."

Bovenstaande titel komt uit de Pulse Primair Onderwijs. Het is de titel van een artikel waarin verteld wordt dat de leraar de belangrijkste factor is in het onderwijs. Daar ben ik het voor de volle 100% mee eens. Maar de titel wil ik hier bestrijden. Mijn kostjuf zei altijd: 'Poppe, er is nog nooit iemand van hard werken dood gegaan!" Mijn standaardantwoord was altijd: "Ja juf, maar ik neem liever geen risico's". De werkdruk in het onderwijs is buitenproportioneel te noemen. Als management-adviseur ben ik dan geneigd om te gaan praten over effectiviteit en efficiency. Gisteren ben ik daar zelf wel even heel goed bij stilgezet. Dinsdag op Rotterdam Centraal moest ik rennen om m'n volgende trein te halen. Mijn hartslag - die de dagen daarvoor toch al wat onregelmatig en aan de hoge kant was - bereikte een hoogtepunt toen ik hijgend en puffend in de stoel van de eerste klas coupé mijn laptop weer op schoot wilde nemen. Mijn benen voelden aan alsof ze van el