Leiderschap gevraagd!

Vervul, o Heiland, het verlangen waarmee mijn hart Uw komst verbeidt! Ik wil in ootmoed U ontvangen, mijn ziel en zinnen zijn bereid. Ik blijf op U in liefde staren waar om mij heen de wereld woedt. O, mocht ik Uwe troost ervaren, doe intocht, Heer', in mijn gemoed! (W. Osterwald / E.E. Gewin)

Afgelopen donderdag heb ik kennis gemaakt met de andere leden van de kenniskring van Penta Nova. Een veelbelovende club van enthousiaste mensen! Met elkaar gaan we kennis verzamelen, ontwikkelen, uitdelen, enz. rondom het thema 'Onderzoekend Leiderschap'. Daar zal ik later inhoudelijk op ingaan. Nu wil ik wat schrijven over mijn belevenissen op de reis. Nederland werd witgekleurd door de sneeuw. Gelukkig was ik bijtijds vertrokken, zodat ik op tijd arriveerde in Utrecht. Met elkaar spraken we af dat we regelmatige de buienradar zouden checken om te zien of we al aan de terugreis moesten beginnen. Met elkaar waren we euforisch over de start van de kenniskring in deze maagdelijk witte wereld. Niemand kwam op het idee te kijken op NS.nl; ook ik niet. Als ik dat wel gedaan had, had ik kunnen zien dat om half 4 al het treinverkeer van en naar Utrecht CS stil was komen te liggen. Toen stond ik daar op Centraal Station temidden van (vergeef me de schatting) honderduizend lotgenoten. D

Het is een kunst om te beginnen met werken. Hoe gaat dat? Je komt het kantoor binnen en de receptioniste, de secretaris, een collega of je baas komt op je af. Weg is dat rustige begin van de dag achter je bureau. Als je daar eenmaal bent aangeschoven, gaat de telefoon steeds over en houden tientallen e-mails je van je geplande werkzaamheden af. Kom je die dag aan het echte werk toe? Het is ook een kunst om te stoppen met werken. Hoe stop je? De computer afsluiten, jas aan en aanschuiven in de file? Zo gebeurt het vaak wel, maar echt stoppen met werken is een geval apart. Het is een kunst je werk los te laten. Ook al ben je nog zo intensief bezig, is het werk nog niet af, dan heb je het onbestemde gevoel dat je die dag niets wezenlijks tot stand hebt gebracht. Het is een kunst om thuis te komen, thuis te zijn en je werk te laten voor wat het is hoe moeilijk ook. Écht stoppen met werken heeft te maken met aandacht hebben voor andere zaken, voor elkaa

Ik blijf het altijd een bijzondere maand vinden, die decembermaand. Een maand waarin onze gezindte het niet zo goed schijnt te weten. Wat nu wel en wat nu niet kan. Geen Sint Nicolaas, wel pakjesavond. Geen kerstboom, wel kerstlichtjes. Vervolgens de rij zangavonden die afgehandeld dient te worden; de Messiah kan wel, de Mattheüs-passion niet. Tussendoor ploffen de oneindige stapels kerstkaarten op de mat waar vroeger nog de boodschap 'Gezegende Kerstdagen' op stond te lezen, wat in de loop van de tijd veranderd is naar 'Goede Kerstdagen'. Dan nog de strijd tussen de preciezen en de rekkelijken over de inhoud van de kerstprogramma's met de schoolkinderen. In mijn column Dictum sapienti sat est , die vrijdag geplaatst wordt op de website van Driestar managementadvies heb ik hier voor de schoolbesturen aandacht aan besteed en een suggestie gedaan. De songtekst van een nieuw decemberlied zou kunnen zijn: "Oh kom er eens kijken, hoe wij er een potje van hebben gema